Daarstraks moest ik voor mijn werk verplicht TV kijken. Bij de NPO is vandaag ‘Het Sinterklaasjournaal, met Dieuwertje Blok!’ weer begonnen, maar wat overkwam me? Ik kreeg per ongeluk de laatste tien minuten mee van Freeks Wilde Wereld. Tien allesbepalende minuten. Ik had die gast nog nooit in zijn eigen show gezien; het blijft ook bij deze ene keer. Mijn afkeer van Freek Vonk was plotsklaps net zo groot als het arsenaal aan beesten dat hij hartstochtelijk fijnknijpt en opwrijft. Vandaag was het een gorilla, waar hij wijselijk iets bij vandaan bleef.

Freek praatte niet, hij fluisterhijgde orgastisch in de camera, de kolos bejubelend: ‘Hoe gaaf is dit?’ Even later baltste hij rondje na rondje na rondje: ‘Gorrrilla’s zijn rrroofdieren. Ze eten voorrral vrrruchtvlees. En plán-ten!’ Dan heb je wat, aap. De gorilla trok zich er niets van aan en vrat nog een plant, maar ik vrees voor de dag dat bij mijnheer Vonk zijn hoofd van zijn romp wordt getrokken door de eerste de beste Bokito. Jan en ik zagen laatst een sketch van Lucky TV en er was ongelogen waar geen verschil met de echte uitzending.

Nee, dan good old Dieuwertje. Jans ongezouten commentaar: ‘Hoe oud is díe intussen? Honderd of zo?’ Mij kan dat niets schelen. Ik vind haar onschuldige krullen en haar NPO-braafheid mooi. Degelijk en vertrouwd mag best, moet iedereen dan een hoge gunfactor hebben? Sint komt dit jaar aan in Dokkum en op de redactie zijn de makers losgegaan met het verzinnen van fictieve dorpen. Wiedeweerga en Sterketjerk vond ik al intelligent, maar de uitsmijter van vandaag was toch Liederlijk aan de Boemel. Fantastisch. Daar word ik gelukkig van.