Nieuws

Vanuit het hart van de coronacrisis schrijf ik dit blog. Ik woon aan de Ringbaan-Zuid, een drukke verkeersader in Tilburg. Nu is het hier bijna stil. Wel hoor ik met samentrekkende maag regelmatig een ambulance met loeiende sirenes richting de snelweg zoeven. Weer een lief mens met ademnood dat naar een ziekenhuis elders in het land wordt getransporteerd.

Gelukkig zijn wij relatief fit. Bezorgd informeren mensen of wij nog kunnen eten. Dat kan, als ZZP-er heb ik een communicatieproject voor enkele maanden lopen, godzijdank. Onze theaterworkshop voor 31 basisscholen in Tilburg is wel een voortijdige dood gestorven. De Gemeente Tilburg was erg genereus, we mochten een factuur indienen voor de ontwikkelingsuren. Het geld maakt me niet zo veel uit, ik zie voornamelijk zo’n 750 blije kindergezichten verdampen.

Toen de crisis losbarstte, had ik net ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman uit. De kritiek op Bregman is dat hij wetenschap te veel populariseert en bij alle talkshows aanschuift. Maar ik snakte naar een positief geluid, en dat kreeg ik.
Ik heb voor mijzelf twee boodschappen uit zijn boek gedestilleerd:
1) De meeste mensen deugen.
Ja, echt.
Bregman geeft enkele theorieën uit de psychologie, biologie en sociologie een stevige duw, waaronder het Stanford Prison Experiment. Geboeid heb ik het zitten lezen, er is hoop.
2) Neem niet te veel nieuwsberichten tot je.
De media zijn geneigd om vooral de negatieve kant te belichten.

Kwam dat laatste even mooi uit! Ik voelde me al een tijdje overspoeld door de waterval aan nieuwsberichten, 24/7. Tel daar de ongefundeerde en vooral ook de onbeschaafde meningen aan dorpspompen als Facebook, Twitter en Instagram bij op… zie daar de mensheid. Gelukkig deugen de meeste mensen. Toch doe ik er niet meer aan mee. Facebook heb ik weggedaan, net op tijd voor de crisis. Mijn online nieuws haal ik ’s ochtends uit de NRC, de Volkskrant en het Brabants Dagblad. ’s Avonds kijk ik naar het RTL4- en het NOS-journaal, old skool met de afstandsbediening op een heuse tv. LinkedIn gebruik ik nog wel, voor nieuws in mijn vakgebied.

Afgelopen vrijdag zat ik een zelfverkozen quarantaine. Ik was niet fit.
Het kalenderblaadje geeft de stemming van die dag goed weer.
Toen ik door mijn keukenraam keek, zag ik drie studenten tussen de wipkippen rondlopen. Ze waren iets op het gras aan het uitspreiden en ineens voelde ik: hier wil ik mijn nieuwsneus insteken. Op drie meter afstand vertelden ze me dat ze aan het afstuderen zijn bij Fontys, de richting Communicatie en Creative Industries.
Vol verwachting tuurden ze naar de lucht, waar bleef ie toch… die drone die namens het Brabants Dagblad en #NLblijftthuis happiness moest gaan verspreiden?

De drone kwam niet. Die had andere delen van Tilburg gefilmd.
De blaadjes begonnen al weg te wieken over het gras. Sneu.

Voor de redactie van het Brabants Dagblad is het nieuws achterhaald intussen.
Eline, Julia en Julian: daarom hier mijn persoonlijke nieuwsitem van jullie project ‘Gender in de blender’. Omdat ik jullie Studio Waaghals een fantastisch initiatief vind, van maatschappelijk betrokken, artistieke en intelligente mensen.
Jullie hebben veel potentieel. En succes met afstuderen!