Hé Hugo,

Waarom rijmt jouw naam nergens op? Ik ken alleen het Spaanse ‘jugo’, maar dat moet ik gorgelen als ‘goego’. Daar gaat mijn voornemen om vooral te gaan dichten in 2021. Ik wil je iets vragen, daarom schrijf ik je deze brief.

Hugo, je bent een ijdele man. Je hebt vast zo’n bruiningskanon in je statige huis op Katendrecht. Ferm stamp je daar op je krokodillenleren schoenen rond. Heb je al een paar met een print van het virus? Hoe voel je je als je over de Hoerenloper richting de Kop van Zuid paradeert? Ben je bang dat je strakke kapsel dan in de war raakt? Of heeft Mireille er zoveel lak opgespoten dat het als een harige helm rond je schedeldak ligt?

IJdelheid wordt in Nederland ten strengste gestraft.
Stel je toch eens voor dat je opvalt.
Dat je met een kale kop en twee hondjes de dandy uithangt.
Dat je als een prachtig naakt bij een zwembad gaat liggen, en daarna nog op je vleugel, met een zakje troostlavendel.
Dat je voor de goegemeente van Instagram in een eikeltjespyjama tv kijkt.
Dat je flirt met mevrouw Arib, rookt als een ketter en vileine debatten voert.
Dat je je geföhnde hoofd boven het maaiveld uit durft te steken, in het hart van een pandemie.
Dan word je eerst gestenigd, daarna platgestampt, en tenslotte vergruisd, verzwolgen en uitgespuugd.
‘Ringeloren en blokstaven die handel!’ riep onze concierge vroeger.

Ik ben best een fan van Youp, maar toch.
Toen ik zojuist zijn laatste column las in de NRC, moest ik even slikken. Zijn oordeel over jou was snoeihard. Ik begrijp het allemaal niet goed, het is zo gratuit, het zal wel aan mijn nuchterheid liggen. Het FC Emmen van Europa? Denk je dat Youp weet heeft van onvergelijkbare infrastructuren en zorgstelsels in totaal verschillende EU-landen? Van een crisissituatie die lastig te voorspellen valt? Van malafide handelspraktijken bij Big Pharma? Ik denk het niet.

Daarom ben ik in mijn pen geklommen. Hugo, serieus, ik vind je schoenen prachtig. Je doet het prima, ik zou ook niet weten wie het beter zou kunnen. Youp is wellicht het beste alternatief. Hij is ervaringsdeskundige op het gebied van corona, dus ik stel het volgende voor:
Als de ergste storm geluwd is, nodig ik jou uit voor een dag in het Stedelijk in Amsterdam. Daar ben je minder bekend dan in Rotjeknor. Ik pik je op bij Amsterdam CS, volledig incognito. Dan wandelen we langs Youp aan de Prinsengracht, dat is maar een omweg van vijf minuten. Daar draag je jouw schoenen, je maatpak en je dossier aan hem over, zodat hij in stijl de administratieve verwerking van het gebeuren op zich kan nemen. Jij trekt ter plekke een makkelijke jeans aan met iets slobberigs erop, dat mag voor één keer. Ik draag dan mijn nieuwe Hugo-trui, en mijn witte sneakers. En houdoe, wij zijn er weg van. Even ertussenuit. Je krijgt vast goede zin van de werken uit de CoBrA-collectie, een beetje kleur zal je oppeppen!

Deal?
We appen nog wel te zijner tijd.

Hopelijk tot gauw,

Groetjes, Karin

p.s. Het enige wat me een tikje stoort, is jouw staccato dictie. Dat komt vast omdat ik een oer-Braba ben, met zo’n grootse zachte G. Ik zal er na een half uur wel aan gewend zijn. Toch? Hou je haaks, hè.