De timing was godvergeten slecht. Alle terrassen werden geopend en mijn jaarabonnement bij een grote datingsite liep af.
Eerst vond ik het best comfortabel, ik was toch niet actief, wel zo rustig na wat lichte brandwonden uit 2020.
Maar toch begon er iets te kriebelen. Onze puber vliegt steeds meer uit en mijn vrijheid bonst hard op de deur.
Kaatje, opendoen.

Ik besloot me opnieuw ergens aan te melden. Twee sites deden alsof ze de Liefde in een manshoge gouden bokaal aan de voordeur kwamen afleveren. Bijna gratis, nou gezellig, doet u maar. Ik betaalde en schreef wervende teksten over mezelf. Dat was lang geleden, maar zo gepiept, het is tenslotte mijn werk. The Hunger Games 2.0 konden beginnen.

Tot nu toe vind ik bijna niemand echt leuk. Heel af en toe valt mijn oog op een innemend heerschap, maar dan is hij ofwel getrouwd (‘Gaan we niet doen, lieverd’), ofwel 25 lentes (‘Liegebeest, jij bent geen 40’), ofwel woonachtig in de kop van Noord-Holland (‘Ik heb nagevraagd of er helikoptervluchten jouw kant opgaan, die kosten 2000 euro”).

Toch is het bladeren door de profielen een feest, sterker nog: het is beter dan een onemanshow van Kevin Hart.

Ten eerste hebben we De Profielfoto, onvergetelijk, zo’n eerste indruk.
Jongen toch.
Waarom sta je erop met je half weggesneden en nog herkenbare ex-vrouw, gearmd en wel, met de trouwringen nog om?
Enne, kon je niet even de gordijnen dichtdoen? Nu sta je daar stralend als een radioactieve Zonnegod met dichtgeknepen ogen.
Waarom kijk je zo pislink naar me? Heb ik je iets misdaan? Of heb je gewoon een hekel aan vrouwen?
Als je je kinderen aan weerszijden wilt verdoezelen, hoef je dat toch niet zoals bij een kraslot te doen? Of zoals bij voodoo?
Waarom hang je een beest om je ontblote bovenlijf eigenlijk, wil je Crocodile Dundee zijn? Freek Vonk?
(Bloot is trouwens in, je moet me geloven.)

De nicknames heb ik verzameld in een lange waslijst, en nu gaat mijn innerlijke taalfetisjist helemaal los:
Knuffelbeer, genummerd van 1 t/m 999 – schei uit, ik wil helemaal geen Knuffelbeer.
Teletub –  waarom, waarom, waarom?
Blondie – bij een keigrote pikzwarte neger, ik lieg het niet.
123spons –  kom jij mijn badkamer poetsen dan?
Bierwolf – Grootmoeder, wat heeft u grote glazen!
Hetedonder – en dan heel slaperig in de camera kijken.
Lantaarnpaal – wat?
Langelepel – ehm, zijnde een schoenlepel, of wil je levenslange lepeltje-lepeltje-sessies houden?
Vestingmuur – het wachten is op de persoonlijke breakthrough.
Derrick – ‘Harry, hol schon mal den Wagen!’
Bananas – dolletjes als je zo nors kijkt…
Stroopwafel – het geeft niet, ieder zijn fetisj.
Ponystal – stel je voor dat je tegen je vriendin zegt: ‘Ik ga daten met Ponystal vanavond.’
Rukkie – wat doe jij de hele dag, viespeuk? Of heb je je vertypt en is het eigenlijk Rikkie?

De waslijst is nog veel langer, maar het gaat om het idee.
Over een maand lopen die abonnementen weer af, wat een rust zal dat gaan opleveren.
En nu komt onze puber vragen: ‘Mama, waarom lig je zo hard te lachen?’
Ooit vertel ik het hem. Misschien morgen al.